NIGHTFUCKINSTALKER 12/02 8BALL

μπαινω λοιπον στο οχταμπαλο, καποιο απ' τα σαπορτ επαιζε ηδη, πετυχαινω γρηγορα τον κραλη και τον τονυ, στον παγκο διπλα στην εισοδο. ο κραλης μου λεει οτι καταφερα να χασω ενα σαπορτ, που ηταν καλο, γιατι ειχα σκοπο να χασω μερικα και να παμε κατευθειαν στο ψητο. ο τονυ με χαιρεταει. του λεω να μου στριψει ενα τσιγαρο. ο γυλ ερχεται, κολλαω τη μουρη μου στη δικια του και κανω την πιο ασχημη γκριματσα που μπορω. αρχιζει να ουρλιαζει πανω στη μυτη μου. ουρλιαζω κι εγω στη δικια του. αποφασιζω οτι περναω καλα.

οι τυποι τελειωνουν ενα τραγουδι, χειροκροταμε και το επομενο μπαινει μ' ενα ριφ που κανει τα γεννητικα μου οργανα να αναρριγησουν μ' ενα γνωριμο τροπο. χριστε μου, παιζουν το gardenia. τι ωραιο ορεκτικο για τους kyuss του μαρτη! ο εναρκτηριος καλπασμος των ντραμς εκρηγνυται σε βραδυφλεγη ναπαλμ τεταρτα και αρχιζω να χτυπιεμαι. η φωνη του τυπα δεν ακουγεται αλλα ετσι μπορω να γεμισω πιο ευκολα το κεφαλι μου με αυτη του τζον γκαρσια. φωναζουμε υπεροχες ασυναρτησιες για μηχανες που γουργουριζουν και σεξ πανω τους.

συνεχιζουν να παιζουν κατι σα στονερ. ο κραλης μιλαει με μια ωραια στη διπλα παρεα. μετα της μιλαει κι ο γυλ. με φερνει κοντα και μου λεει οτι ειναι η βιτζεσε. της λεω οτι την αναγνωριζω απ το παρτυ. αυτη οχι. ουρλιαζουμε λιγο ακομα με τον γυλ και ανταλλαζουμε εξωφρενικες μαλακιες. φωναζει κατι για μπυρες μετα. κουναω το κεφαλι και του λεω οτι θα του λεγα κι εγω, αλλα δε μ' ακουει.

ο κοσμος ειχε αρχισει να γεμιζει το οχταμπαλο, και επειδη ημασταν διπλα στην πορτα βλεπαμε οποιον εμπαινε και τσεκαραμε αστειες φατσες για κοροϊδεμα/λατρεια. οι αγαπημενοι μας ηταν ο Καθηγητης Του Μεταλ Με Τα Κυκλικα Γυαλια και ο Εξαιρετικα Στρογγυλος Χεντμπανγκερ Με Τα Χερια Στην Τσεπη. οι επομενοι σαπορταδες παιζουν πιο σλατζιαρικα, απο διασκευες down και alice in chains αυτες που επιασα. ο κραλης κι εγω παμε να δουμε ποσο κανουν τα μπλουζακια στωλκερ. αυτο που λεει SATANIC DRUGS FROM OUTER SPACE με εκανε να χαμογελασω με ζεστασια οταν το κοζαρα απο την απεναντι μερια του χωρου.

το μερος μπουκωνε και οσο κι αν απολαμβανα την παρελαση απο κοντες μαυρες φουστες και κορσεδες επρεπε να διεκδικησουμε τη θεση μας στην πρωτη γραμμη. ο τονυ αυτοδιοριζεται φυλακας των μπουφαν και οι υπολοιποι τρεις φοραμε τον γυλ για καποτα και ξεκιναμε τη διεισδυση στη χωματερη απο μαλλιαδες και αλλα κακοποια στοιχεια. πανω απ'το καγκελο ο φωτογραφος των στωλκερ ανταλλαζει αριθμους με δυο γκομενες με φρατζες και μπλουζακια απο συγκροτηματα. γυρω μας στο πιτ συμπιεζεται ενα πληθος πιο ετεροκλητο απ' οσο θα περιμενες, υπαρχουν τυποι που δειχνουν πιο πανκ παρα μεταλ, καναδυο γεροντοφρικια που μαλλον εχουν τον Αργυρη για εικονισμα, μερικοι απροσδιοριστοι τζενερικαδες, και ακομη και μερικες γυναικες. ειμαστε στο ματι του κυκλωνα.

αναμεσα σε αναρθες κραυγες και γελοιες προσβολες και ισχυρισμους για ανυπαρκτα μουσικα ειδη και... ποστ-τρολινγκ, ο γυλ επιβεβαιωνει την υποψια μου οτι ειναι εδω για να γνωρισει τη μουσικη της μπαντας απο πρωτο χερι. 'δουλεψε για μενα', του λεω, και θυμαμαι το μακελειο που παρακολουθουσα απο το μπαρ, περιπου εναμισι χρονο πριν, στο ιδιο μερος. αλλα τωρα ειμαι γνωστης της δισκογραφιας των nightstalker και σε θεση τετοια που μπορω να τραβηξω το μπατζακι του Αργυρη αμα τεντωθω πολυ. ολοι εχουν καταναλωσει αλκοολ και καποιοι δε θα πρεπε να οδηγησουν μετα, και ο μπαφος μυρισε απο νωρις. ειμαι χαρουμενος.

δε θυμαμαι με ποιο κομματι ανοιξαν οι στωλκερ αλλα θυμαμαι οτι αρχισα να τρωω ξυλο με το καλημερα. η συμπεριφορα του πληθους δεν αρμοζει σε μπαντα των 13 ευρω με τρια τοπικα σαπορτ. ολοι χτυπιουνται και σηκωνουν τα χερια ψηλα με καθε ευκαιρια. ολοι φαινεται να ξερουν τους στιχους καλυτερα απο μενα. η βια δεν αργει να ξεσπασει- τα πρωτα mosh με τραβανε μεχρι πισω στην τριτη σειρα, μεσα στον πανζουρλισμο απο μαυροντυμενους ηλιθιους. αφηνω την απεξω μπλουζα μου στον κραλη που ειχε γραπωσει το καγκελο οσο πιο σφιχτα μπορουσε και ξεκιναω την επιθεση. ο γυλ δεν ειναι πια εδω. ο ηχος ειναι σκατενιος, αλλα δε με πολυνοιαζει.

στα δυο με τρια τραγουδια ειμαι στο κεντρο του πιτ ηδη ξεθεωμενος απ το ξυλικι και βλεπω τον κραλη να συνδιαλεγεται με καποιον απ' τους απροσδιοριστους, μοιαζει πολυ σοβαρος και ο κραλης φαινεται να ενδιαφερεται για αυτα που ακουει. ακυρο, ο τυπος μοιαζει πολυ μαστουρωμενος και ο κραλης ψαχνει τρυπα να κρυφτει. δε μπορω να τον βοηθησω, εχω τα δικα μου προβληματα: το crowdsurfing εχει ξεκινησει. τουλαχιστον μια ανα τραγουδι σηκωνω καποιο μαλακα απο και προς τη σκηνη και προσεχω να μη φαω αεροκλωτσια. ο πρωτος που ανεβαινει στη σκηνη φιλαει τον Αργυρη στο μαγουλο πριν τον κατεβασει ο σεκιουριτας. μετα λικνιζομαι στα μαστουρωμενα σολιδια του 'Use'. το μπαφομεταλ τα σπαει.

στο μεταξυ, ο Αργυρης, Προστατης Αγιος των Γεροντοφρικιων και απ τα λιγα real deal στις ταξεις των ελληνων ροκ φροντμαν, εκανε αυτο που κανει με τη χαρακτηριστικη χαλαροτητα και διαθεση 'αλλου', σα να μην το παιρνει σοβαρα ακομα κι αν το κανει καλυτερα απ' τους περισσοτερους, ειναι το καλυτερο δυνατο κοντραστ στο πανο με τις νεκροκεφαλες και τις χαρλεϋ στο φοντο (μια τετοια μπαντα μονο η σοβαροτητα θα μπορουσε να τη σκοτωσει), ανακοινωνει τραγουδια ως 'το επομενο τεμαχιο', κανει πλακα με τις παραγγελιες ('ποιος το'πε αυτο?'), ανοιγει τα χερια του στη σταση της αγκαλιας (Αργυρης ο Στονερ Χριστος), απλα κανει στο πλαι οταν καποιος surfer προσγειωνεται μπροστα στο μικροφωνο του, ακολουθει τις κιθαριστικες φρασεις στα πιο χαμενα σημεια με περιεργες κινησεις που θυμιζουν περισσοτερο ταϊ τσι παρα χορο και γενικα παιζει το πληθος οπως παιζει ο μαεστρος την ορχηστρα ('ειστε καλα παιδακια'). και μετα γυρναω και ο γυλ εκσφενδονιζεται κατα πανω μου φωναζοντας 'ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΣ' και μου δινει μια καλη στα πλευρα. το πληθος με ξερναει μεσα στο πληθος και καπως καταφερνω και περναω απο τη μια ακρη του μος στην αλλη χωρις να ακουμπησω κανεναν.

απο κει και περα πηγε καπως ετσι. ο γυλ ανταποκριθηκε στο live παραμορφωνοντας τα χαρακτηριστικα του ωστε να μοιαζει με το αγουεσο και τα μεσαια δαχτυλα του ειχαν αγκυλωθει προς τα μεσα. εγω ημουν αρκετα ιδρωμενολαχανιασμενος. παρακολουθησαμε ενα μεγαλο κομματι απο σχετικα πισω, με την παλλομενη γραμμη απο κεφαλια χερια crowdsurfing για πρωτο πλανο. αυτος ο σεκιουριτας πρεπει να βγαλε την πιο πολλη δουλεια απ' ολους στο μαγαζι. ο χασικλας απο πριν ειχε καταλαβει το κεντρο του πιτ και απλα εσπρωχνε τους παντες προς τα εξω. πιο περα ενας τυπος ειχε σηκωσει μια χοντρη γκομενα στη σταση του καμα σουτρα και χτυπιοντουσαν ετσι. το σετλιστ περιελαμβανε και τα δυο καλα ησυχα/δυνατα τους ('this is you', 'freakland'), γεγονος που με χαροποιησε ιδιαιτερα. αφου παιξαν το και καλα 'τελευταιο τεμαχιο', ο Αργυρης φευγει απ τη σκηνη, και μετα απο περιπου μισο λεπτο επευφημιας επιστρεφει.

'λοιπον, για να μη κανουμε αυτο το κατεβαινουμε απ τη σκηνη, φωναζετε για πεντε λεπτα και ξανανεβαινουμε, ας πουμε οτι το καναμε, και θα παιξουμε αλλο ενα'.

'οκ', λεω στον γυλ, 'αν παιξουν κι ενα trigger happy κλεισαμε'. αρχιζουν ενα αλλο. ελαφρια απογοητευση. και παλι, καλο ηταν κι αυτο. και μετα αρχιζουν το trigger happy. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ. αποχαιρετω τον γυλ και παω να δωσω τα ρεστα μου στο τζερτζελο. η ομοβροντια των ριφ σκαει και ο Αργυρης κανει αυτο το γαματο που πυροβολαει με τα χερια, και το κανω κι εγω απο κατω γιατι ηθελα απο το προηγουμενο λαηβ που το χα πρωτοδει. και μετα πλακωνομαι με ολους μεχρι το τελος. ειμαι ο βασιλιας του μοσπιτ- υποκλιθειτε στην πιθηκιστικη μου δοξα. το λαηβ τελειωνει εν μεσω λαικης βοης. βγαζω και τη δευτερη μπλουζα και τη χρησιμοποιω για πετσετα. γιατι αντε γαμηθειτε.

τα γεγονοτα οπως παρουσιαστηκαν ειναι 95% αληθεια, και ο κραλης με ενημερωσε οτι ο Αργυρης εκτος απο πιστολια χρησιμοποιησε επισης τουφεκι, χειροβομβιδα, και οπλακι.